Dzień 8 Wyspa Vagar (FO)

Dziś dwie relacje - rano pojechałem na wyspę Vagar, a po południu plątałem się trochę po porcie i uliczkach Tórshavn. Ale po kolei. 

Najpierw okazało się, że mają tu dzisiaj dzień wolny. Sprawdziłem w internecie i okazało się, że w Danii (i również tutaj) Święto Wniebowstąpienia Pańskiego jest dniem wolnym od pracy. Tutaj to jeszcze rozumiem, bo jak wyczytałem Farerzy są bardzo religijni (80% ludności tak się deklaruje) - niemniej żaden z odwiedzanych dziś przeze mnie po drodze kościołów nie był otwarty. Ale dziwię się, że w Danii (która wydaje się mocno zlaicyzowanym krajem) jest to oficjalne święto państwowe.

Tak czy inaczej - na ulicach pusto, prawie żadnych samochodów (ludzi też, ale to tutaj normalne). W dodatku rano w ogóle nie było wiatru, wszystkie państwowe flagi zwisały smętnie.

Smętna flaga w porcie

Zadowolony ruszyłem w drogę. Najpierw odwiedziłem ostatnie miejscowości na Streymoy, do którch wcześniej nie dotarłem. Najpierw Vestmanna - spore miasteczko położone nad dużą zatoką, ze sporym portem i hodowlą ryb morskich (nie wiem jakich, sorry). Potem był pięknie położony Kvivik.

Hodowla ryb w Vesmannie

Kvivik, w tle wyspy Koltur i Hestur

Kościół w Kvivik

Domki w Kvivik

Jak widać wokół kościoła rosną drzewa. Ale tutaj drzewa rosną tylko w niewoli (tj. przy budynkach, sadzone i pielęgnowane przez właścicieli). Na wolności, czyli w stanie naturalnym, drzewa nie występują wcale.

Ostatnią miejscowością na Streymoy była Leynar, znana z jedynej na wyspach piaszczystej plaży. To taki tutejszy kurort, w lecie (a co to takiego?) tubylcy przyjeżdżają tutaj się plażować (powiedzenie, że opalać byłoby chyba nadużyciem).

Plaża w Leynar

Latarnia morska, w tle Koltur

Dzień bez owcy dniem straconym

Żeby nie było, że zdjęcia ściągam
z internetu siedząc w Ciechocinku

No a potem tunelem podmorskim o długości 5 km przejechałem na sąsiednią wyspę Vagar. Przejazd kosztuje, bagatela, 130 koron (ok. 70 zł), na szczęście płaci się tylko raz przy powrocie. Pierwszą miejscowością było Sandavagur, z oryginalnym jak na tutejsze warunki kościołem. Oczywiście na głucho zamkniętym.

Kościół w Sandavagur

Krzaczki, które chyba zakwitną

Ponieważ moja żona domaga się zdjęć tutejszej roślinności, no to proszę, jedyne co ma jakieś pąki.

Po przejechaniu przez mało ciekawe miejscowości Midvagur i Sorvagur  natrafiłem na kolejny uroczy domek w Bour.

Ostatnim przystankiem na Vagar miała być sławetna wioska Gasadalur. Kto czytał wspaniałe opowieści z Wysp Owczych Marcina Michalskiego i Macieja Wasielewskiego zatytułowane "81:1" ten zna historię  Karla Mikkelsena, listonosza z Gasadalur. A kto nie czytał - niech czyta. W każdym razie wieść gminna niesie, że do wioski w której żyje 17 (słownie: siedemnaście) osób zbudowane tunel, żeby listonosz Karl miał trochę lżejsze życie. Kto nie wierzy - niech patrzy.

Skały Gasholmur i Tindholmur...

... w drodze do Gasadalur

Wylot tunelu (o długości 1410 m)

Gasadalur w całej okazałości

To chyba bardzo bogate państwo, ale jednak oszczędne. Tunel zbudowali, ale tylko jednojezdniowy. Co 100 m są mijanki.

W drodze powrotnej - Gasholmur i Tindholmur z nieco innej perspektywy.

W Sorvagur obejrzałem sobie równie sławne lotnisko - strzałka wskazuje koniec pasa. Jak samolot nie wyhamuje - spada na miasteczko. Ale ponoć jeszcze się to nie zdarzyło, bo lądują pod górkę więc łatwiej im hamować. Niemniej na wszelki wypadek na samym dole jest kościół i cmentarz.

Koniec pasa startowego...

... i ostatnie lądowisko

Dzisiaj też nie może zabraknąć Światełka dla Cioci.